Oudste vereniging
Het Sint Antoniusgilde is de oudste vereniging van Stiphout. De exacte oprichtingsdatum is niet bekend. De zilveren koningsvogel op het vest van de koning dateert uit 1610. Het oudste officiële document is getekend in 1711 maar vermoedelijk bestond het gilde al in de 15e eeuw. Het gilde is een historische vereniging waarbij gezelligheid, broederschap en onderling samenzijn voorop staat. Als gilde dragen wij graag bij aan de gemeenschapszin van ons dorp Stiphout. Sinds enkele jaren kunnen zowel mannen als vrouwen volwaardig lid zijn van ons gilde, voorheen was het alleen voor mannen mogelijk.
Nieuwe accommodatie
Sinds begin 2018 hebben we een splinternieuw gildepaviljoen dat in eigen beheer gebouwd is. We zijn er erg trots op en hiermee hebben we zelf alle faciliteiten om gezellig samen te komen. In het ruime gebouw hebben we een ruime zaal, keuken, bar en een terras. Op het terrein zijn schutsbomen voor o.a. geweer- en kruisboogschieten. Er komt binnenkort een nieuwe schietbaan voor luchtbuks schieten
Historie van schuttersgilden
De schuttersgilden vinden hun oorsprong in de middeleeuwen. Ze hadden als taak om lokaal de orde en veiligheid van de burgers te bewaken. Daarnaast vervulden ze sociale taken, bijvoorbeeld bij begrafenissen.
​
In de 18e eeuw werden de schuttersgilden steeds meer gezelligheidsverenigingen. De Franse bezetters hieven de schutterijen en gilden op en de beveiliging werd door het leger over genomen. Na het vertrek van de Fransen werden de historische gilden weer heropgericht. In de jaren 1920/30 van de twintigste eeuw begon de opleving. Talloze gilden die sluimerden of geheel ‘ingeslapen’ waren, werden weer tot leven gewekt. Vooral na 1960 zijn gilden er toe overgegaan min of meer historische uniformen aan te schaffen. Het werden kleurige uniformen die in het algemeen het feestelijk- en folkloristisch karakter van een gilde zouden verhogen. De meeste gilden hadden van oudsher hun ‘thuis’ in een lokaal café. Steeds meer gilden beschikken tegenwoordig over een eigen onderkomen dat meestal grotendeels of volledig zelf gebouwd is. Hoewel Brabantse gilden in de meeste dorpen min of meer vanzelfsprekend zijn, kampen zij laatste decennia met vergrijzing en afnemende ledenaantallen. Om nieuwe leden aan te trekken hebben vele gilden nu ook de mogelijkheid tot niet-geuniformeerd lidmaatschap.